Geriatrische Revalidatie, Quo Vadis?

Over verleden en toekomst van de herstelzorg voor ouderen

De geriatrische revalidatie is misschien wel de bakermat van de geriatrie en als zodanig ‘ oude koek’, maar zij is als onderzoeks- en vakgebied en als zorgproduct eigenlijk vrij nieuw. Het gaat om kwetsbare ouderen met multimorbiditeit, die na hersenletsel, trauma of andere aandoening die functieverlies geeft, weer graag naar huis willen, vaak op een afhankelijker niveau dan voor de achteruitgang. Er is natuurlijk overlap met de Medisch Specialistische Revalidatie, maar in deze groep ook met geriatrie en palliatieve zorg.
Waar zitten nu precies de verschillen? Als voorbeeld worden resultaten uit een recente studie naar ouderen met Neglect na CHA gebruikt.
Waar zitten, vanuit een Nederlands en Europees perspectief, de kansen en bedreigingen voor de toekomst, met minder werkenden in de zorg, meer kwetsbare ouderen, beperkte middelen?
Een van de veel besproken oplossingsrichtingen is technologie, gaat dit ons redden?
De opname duur in de geriatrische revalidaite is de laatste jaren flink korter worden, is daar nog verdere winst te behalen?
Is klinische opname eigenlijk nog wel nodig?
Gaan wij, net als in de MSR, ook toe naar de situatie dat wij het overgrote deel van onze behandeling poliklinisch geven?

Wilco Achterberg

Wilco Achterberg is specialist ouderengeneeskunde bij Topaz in Leiden, en hoogleraar ouderengeneeskunde bij het LUMC. Zijn onderzoeksactiviteiten richten zich kwaliteit van leven bij dementie, en geriatrische revalidatie. Hij is co-voorzitter van de Special Interest Group Geriatric Rehabillitation van de EUGMS.